Alsof je terug 15 jaar bent.

Natuurlijk ouderschap is niet altijd de gemakkelijkste keuze vandaag de dag. En ook al voelt het voor ons moeders instinctief aan als de ‘juiste manier’, toch merken we dat we dagdagelijks moeten opboksen tegen vooroordelen en commentaar. En dit doet ons twijfelen aan ons eigen oordeel, ons eigen gevoel. 
De eerste waarvan we steun willen en verwachten is onze partner. En hoe liefdevol en verliefd hij ook is op zijn vrouw en kind, toch past onze relatie zich niet automatisch aan bij

elk nieuw gezinslid en moeten we als koppel een nieuw evenwicht zoeken. Hoe komt dat? En wat kan ons daarbij helpen?

Vurige Vrouwen Coach Leen helpt ons wat antwoorden te vinden.

Hoe de natuur het bedoelde

Allereerst hoe ‘de natuur’ in zijn werk gaat. Ons lijf heeft immers nog steeds de zelfde bouw en werking als wanneer we over de savanne trokken. Wat vandaag instinctief als juist aanvoelt, is daar ontstaan.
De natuur heeft zo voorzien dat een vrouw na de bevalling een tijdje onvruchtbaar is. Dit is essentieel om de borstvoeding aan de pasgeborene niet in gevaar te brengen en de overleving van de baby te verzekeren. 
Toen we op de savanne leefden was de enige beschikbare voeding voor een zuigeling moedermelk. Alle andere melk zou tot de dood hebben geleid.

Concreet komt dat neer op het wegvallen van de cyclus en het droog blijven van de vagina waardoor geslachtsgemeenschap moeilijker gaat. De vrouw heeft niet de spontane zin in vrijen, zoals rond de periode van een eisprong en zoals een man dat (bijna) altijd heeft.
Pas wanneer de baby natuurlijk wordt gespeend (vanaf 2.5 jaar) herneemt de vrouw haar cyclus terug en is ze terug vruchtbaar.

De manier waarop ‘gezinnen’ toen leefden verschilden ook veel van hoe we nu leven. De vrouwen zorgden samen voor de kinderen en deden het ‘huishouden’. De mannen gingen jagen.
Er was dus altijd een paar handen (en waarschijnlijk ook een borst) ter beschikking wanneer een moeder niet in staat was om voor haar kind te zorgen. Net zoals we vandaag nog bij de mensapen zien, zal de pasgeboren baby eerst exclusief bij de moeder verblijven en na enige tijd komen tantes en nichtjes babysitten en meezorgen. Mannen waren in dat systeem eigenlijk overbodig in de zorg voor de kinderen. Zij namen later uiteraard wel een rol op om te spelen en te leren.
Tijdens de onvruchtbare periode van zijn vrouw – er van uitgaand dat er koppels waren, maar dat is niet zeker – kon de man terecht bij één van de andere vrouwen voor seks. Polyamorie was ingeburgerd. Samen zorgen voor elkaar.

Hoe we het vandaag in onze samenleving doen

Dit staat in schril contrast met hoe wij vandaag onze kraamtijd beleven en organiseren. 
We vormen exclusieve koppels. En vanuit economisch standpunt ben je het best af (en het veiligst) wanneer je als koppel samen een gezin onderhoudt (letterlijk en figuurlijk).
Kinderen opvoeden vraagt een lang en intens engagement. (Onze kinderen hebben ons lang economisch nodig). Seks is daarin essentieel. Het verhoogt de verbinding tussen partner en is een belangrijke uitlaatklep/goedmaak-instrument wanneer de gemoederen al eens hoog oplopen.

Maatschappelijk dragen we een monogame relatie hoog in het vaandel. We zijn dus vooral gefocused – vanuit onszelf en vanuit de maatschappij – om onze partner blijvend aan ons te binden.

Hoe sneller de seksrelatie hervat wordt na de bevalling, hoe groter de kans dat het koppel ‘overleeft’ als koppel. Dit wil zeggen dat de kans verkleind om in een seksloos huwelijk(speriode) terecht te komen. Dit zegt initieel niks over het risico op scheiden. Heel wat koppels scheiden, maar minstens evenveel – of meer – hebben geen seks binnen het huwelijk.
Zonder borstvoeding verhoogt dus de kans – vanuit fysiek standpunt – dat de seksuele relatie weer wordt opgenomen.

Maar er blijft de factor dat jonge gezinnen juist heel erg geïsoleerd zijn. Jonge moeders hebben vaak weinig sociaal contact. Iedereen is werken overdag. Gezinnen wonen ver van familie en vrienden. Dus ook de oma’s kunnen niet zo snel meer inspringen. Vaak werken ze zelf nog. Ook de papa – eerstelijnshulp voor de moeder – moet al snel weer gaan werken. Daarnaast krijgt die papa heel wat taken en rollen in zijn schoenen geschoven die hem niet bepaald op het lijf zijn geschreven. Maar wat de maatschappij wel van hem verwacht als ‘nieuwe man’.
Het resultaat is voorspelbaar: de kraamperiode – en bij uitbreiding de-jonge-kinderen-tijd is een echte uitdaging voor koppels.

Wat kan je doen?

Maak bewuste keuzes met de natuur in je achterhoofd. 
Houd de langetermijn-voordelen van natuurlijk ouderschap (borstvoeding, dragen, samen slapen, …) in je achterhoofd en benadruk die naar je partner toe.
Vrouwen raad ik aan naar hun lichaam te luisteren. En dan vooral zich af te vragen ‘Wat kan mijn lichaam aan, waar heeft mijn lichaam deugd aan?’ Kies bewust voor welk niveau van aanraking voor jou aangenaam en energie-gevend is. Communiceer daar duidelijk over met je partner. Want juist door er niet over te praten schep je onduidelijkheid. Wil je alleen een knuffel? Of lepeltje-lepeltje liggen? Wil je dat hij je rug wast? Wil je dat hij je iets te eten of te drinken brengt?
Laat hem voelen dat JIJ hem nodig hebt. Vertrouw hem in zijn takenpakket in het huishouden alsof het je moeder was. En geef hem het gevoel dat hij iets voor jou en de baby kan betekenen.

Mannen lopen tegen 2 behoeftes aan in die periode: klaarkomen om hun energie en zaad kwijt te geraken enerzijds en bevestiging van hun partnerrelatie anderzijds (verbinding).
Verbinding en bevestiging kan je hem geven door aandacht aan hem te geven en hem te respecteren voor zijn bijdrage aan de zorg voor de kinderen en jou.

Bedank hem daar ook voor. Dank je wel zeggen voor evidente taken werkt ontladend.
Om zijn seksuele energie te laten ‘lozen’: geef hem openlijk toestemming om te masturberen en moedig hem ook aan om daarover te communiceren. We hebben nogal eens de neiging om daar een lakentje over te leggen en de andere kant uit te kijken. Stel eventueel zelf voor om hem tijdens de douche even kort te helpen met masturberen. Je baby in de draagdoek merkt daar echt niks van. Integendeel de positieve energie die er tussen jullie hangt zal hem juist goed doen.

Leg de lat een stuk lager wat seks betreft. In de savanne waren er geen kaarsjes en proper bedlinnen. Een douche bestond ook niet. Tantra hadden ze waarschijnlijk ook nog niet uitgevonden.
Ga terug naar de basics: veel strelen, kleine stapjes en profiteren van elke kans die zich voordoet om elkaar aan te raken en te bevestigen. Net alsof je terug 15 jaar bent.

Leen Vangeebergen
Vurige Vrouwen Coach
InTeam

Ik ben Leen en ik help vrouwen met het voorkomen en herstellen van seksuele burn out. We zoeken samen naar wat er nodig is om te kiezen voor een leuk seksleven.

www.inteam-counseling.be
www.vrouwinvuurenvlam.be